In 2011 zorgde de komst van MAP 4 voor heel wat bezorgdheid. Er leefden vele vraagtekens, of en hoe de verstrengde wetgeving kon worden gecombineerd met een goede gewasopbrengst en vruchtkwaliteit. In de biologische teelt van aardbeien, wat vaak nog een tweejarige of driejarige teelt is, is de grootste uitdaging om voldoende stikstof te voorzien zonder een te hoog nitraatresidu in het najaar.

MAP4 legt aan de groentetelers een aantal nieuwe normen en maatregelen inzake bemesting op. Deze zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en ‘best practices’ in de gangbare teelt en zijn niet zondermeer toepasbaar in de biologische landbouw. Dit blijkt uit deze proefopzet die Inagro uitvoerde in biologische herfstprei.

Vlinderbloemigen vormen de stikstofmotor van de biologische landbouw. Enkele oudere biologische veebedrijven in Vlaanderen melden dat ze meer en meer moeite hebben om het klaverbestand in (blijvende) weides op peil te houden met dalende opbrengsten tot gevolg. Algemeen wordt een terugloop van klaver benoemd als ‘klavermoeheid’ of bodemmoeheid. Uit literatuur blijkt dat verschillende redenen aan de bron van dit probleem kunnen liggen.

Rassenkeuze blijft het belangrijkste wapen tegen aardappelplaag in de biologische teelt. De voorbije jaren diende zich een eerste generatie resistente rassen aan. In 2013 kreeg Inagro opnieuw een aantal nieuwe plaagresistente rassen aangeboden voor de rassenproef biologische teelt.

In de biologische preiteelt is de rassenkeuze het voornaamste instrument ter beheersing van ziekten en sleet. Enkele gangbare hybrides doen het ook goed onder biologische teeltomstandigheden. Kan de biologische Navajo aansluiting vinden?