Afbeelding
Bio Boeren Blog - augustus 2025 - Jen Nold
20/08/2025
Jen Nold
In augustus deelt Jen Nold voor de tweede maal haar hersenspinsels in onze Bio Boeren Blog.
Lees hier haar vorige blog van februari.
Jen richtte dertien jaar geleden CSA De Witte Beek op, waar ze ondertussen de fakkel aan het doorgeven is. Sinds 2023 is Jen ook één van de zes boer.inn.en van Herpendalvallei, een circulair, gemengd bedrijf op gronden van de stad Leuven. Daarnaast engageert ze zich sterk voor het onderzoek en de kennisuitwisseling voor bio landbouw in Vlaanderen en daarbuiten.
Ik heb gisteren soep en ‘pie’ gemaakt. Buiten voelt het een beetje als september - koel, winderig, soms wat regen…
Op vakantie in de bergen eind juni hebben we even in de sneeuw gezeten…
En toch, wat nu door mijn hoofd gaat is droogte en hitte.
En wat is de impact van dat allemaal op onze gewassen en op ons als boeren?
Het zijn verschillende beelden die naar de oppervlakte komen als ik op deze ‘september-dag’ in augustus hier zit te schrijven.
De eerste lichting suikermais die maar half bestoven is…
Komkommers die gewoon stoppen met groeien of hun vruchten nu anders dragen dan gewoonlijk (aan de zijscheuten)
Zooooooo veel bladluizen, melde, hanenpoot….
Onkruid uitsteken ‘nadat’ de droogte voorbij zou zijn en kurkdroge grond vinden vanaf 15 cm diep…
Zoooooo veel abrikozen, kersen, pruimen…..
Oneetbare bittere basilicum…
Zoooooo veel aardvlo in de jonge kolen die maar met insectengaas afgedekt zijn…
Zo’n droge blokken grond waar we grasklaver te laat hebben weggedaan voor een vervolgteelt…
De lijst is nog lang…
Main content
Media gallery items
Afbeelding
Als tuinbouwer heb ik soms het idee dat we heel veel kunnen ‘regelen’ - tunnels open, tunnels dicht, sproeiers opzetten, darmen leggen, onkruid weg krijgen ofwel met de machines ofwel met de hand…
Dat ‘regelen’ helt soms lichtjes over in het ‘forceren’, zoals de prei planten bij 35° omdat het onmogelijk anders kon… maar zelfs dat lukt…
En toch blijf ik botsen tegen de grenzen van wat we (niet) kunnen ‘regelen’ als boeren.
Die suikermais is mooi gegroeid, maar aan die halfvolle kolven kunnen we niets doen…
Voor de eerste keer ooit hebben we een (grote) lichting kolen moeten opgeven. In de grond ‘geforceerd’ na grasklaver die te lang was blijven staan, met hoop op regen… De 10 liter die we toen kregen, hebben het verschil niet gemaakt en de aardvlooien die de planten daarna doorzeefd hebben, hebben de beslissing voor ons gemaakt…
Het vraagt toch heel wat soepelheid van ons als boeren en mensen. Keuzes moeten maken wanneer er dikwijls geen goede optie is.
‘Nee, de prei / kolen / … kan geen 2 weken wachten om geplant te worden - het is nu al te groot’….
…. ‘maar het is te droog / te heet / ‘….
zucht.
(En wij hier in Bierbeek mogen niet klagen. We hebben in de vroege zomer veel meer regen gehad dan de collega’s aan de andere kant van Brussel…)
Zoveel dat door mijn hoofd gaat bij dit allemaal…
Dikwijls maken we dingen mee waarbij we denken - ‘volgend jaar moet ik dat anders aanpakken’. Met de veronderstelling daarbij dat we het zelf toch wat in de hand hebben - ‘als ík iets anders doe, krijg ik een beter resultaat’…. heerlijk - die ‘fine-tuning’…
En toch…
Zoveel dat we (beter / anders) kunnen…. en tegelijkertijd ook zoveel dat we gewoon niet in de hand hebben in ons werk in en met de natuur.
Soms niet duidelijk hoe lang we iets moeten / kunnen blijven ‘fine-tunen’ of zelfs een beetje ‘forceren’ en wanneer we het toch gewoon moeten loslaten.
Loslaten willen we niet, en toch, wanneer het niet anders kan, brengt dat een zekere rust.
En weten dat volgend jaar weer anders zal zijn.
Jen Nold
Wil je graag reageren op de blog? Stuur Jen een mailtje!