In een verkennende proef in 2011 kwam naar voor dat stalmest te traag werkt om optimaal aan de vroege stikstofbehoefte van biologische aardappelen te beantwoorden. Bijkomend wordt de bemesting met stalmest de komende jaren beperkt door de fosfaatnorm in MAP4. Alternatieve bemestingsstrategieën die coherent zijn met de biologische teeltmethode dringen zich op.

Na een periode van winterrust of trage groei, zijn emelten en ritnaalden in de grond nu terug actief. Emelten (larven van langpootmuggen) en ritnaalden (larven van kniptorren) zijn bodeminsecten die in het voorjaar schade kunnen doen aan diverse gewassen.

Vlinderbloemigen vormen de stikstofmotor van de biologische landbouw. Enkele oudere biologische veebedrijven in Vlaanderen melden dat ze meer en meer moeite hebben om het klaverbestand in (blijvende) weides op peil te houden met dalende opbrengsten tot gevolg. Algemeen wordt een terugloop van klaver benoemd als ‘klavermoeheid’ of bodemmoeheid. Uit literatuur blijkt dat verschillende redenen aan de bron van dit probleem kunnen liggen.

Rassenkeuze blijft het belangrijkste wapen tegen aardappelplaag in de biologische teelt. De voorbije jaren diende zich een eerste generatie resistente rassen aan. In 2013 kreeg Inagro opnieuw een aantal nieuwe plaagresistente rassen aangeboden voor de rassenproef biologische teelt.

Het voorbije jaar hebben een aantal Vlaamse molenaars uitdrukkelijk gevraagd naar Vlaamse biologische baktarwe. Hierdoor komt de teelt van biologische zomertarwe opnieuw in de belangstelling. Door een juiste rassenkeuze kan een goede kwaliteit geoogst worden.