Klaver is door zijn stikstofbindend vermogen de stikstofmotor van de biologische landbouw. Hierdoor kan men met lagere stikstofgiften een goede graslandproductie bekomen. Het is ook de voornaamste eiwitbron in het rantsoen van biologische herkauwers. Enkele oudere biologische veebedrijven in Vlaanderen melden dat ze meer en meer moeite hebben om het klaverbestand in (blijvende) weides op peil te houden met dalende opbrengsten tot gevolg. 

In dit CCBT-project werd gezocht naar mogelijke oorzaken van deze klavermoeheid. Alles begint met een correcte bemesting. Voor klaver is niet zozeer stikstof (N) het beperkend element. Vooral kalium (K), zwavel (S), fosfor (P) en magnesium (Mg) spelen een belangrijke rol en dienen in de juiste verhouding beschikbaar te zijn. Een bodem- of gewasanalyse biedt hier meer inzicht bij de keuze van de juiste hulpmeststof. Uit bemestingsproeven die werden uitgevoerd blijkt zwavel- en kalibemesting een positief effect te hebben op de grasklaveropbrengst. 

Daarnaast bleken op verschillende percelen ook aanzienlijke aantallen plantparasitaire aaltjes aanwezig te zijn, zowel in de bodem als op de wortels van de klaverplanten. De impact hiervan is tot op heden veel minder gekend. In de literatuur worden een aantal teeltmaatregelen beschreven die klavermoeheid of de impact van aaltjes op klaverproductie mogelijk kunnen beperken. Eén of meerdere jaren de grasklaverteelt doorbreken en inzetten van mycorrhiza-schimmels zijn er enkele van. De haalbaarheid en efficiëntie van deze technieken worden nog uitgetest op een aantal praktijkpercelen.