Rantsoenen op basis van grasklaver in de biologische veehouderij zijn doorgaans ruim voorzien in onbestendig eiwit vanuit het ruwvoeder. Dit overschot aan onbestendig eiwit zorgt voor verhoogde ammoniakconcentraties in de pens die na opname in de bloedbaan wordt omgezet in ureum dat uitgescheiden wordt via urine en melk. Dit eiwitverlies maakt dat de stikstofefficiëntie op het bedrijf daalt. Bovendien zorgt de omzetting van ammoniak naar ureum voor een belasting van de lever en heeft het daarnaast ook een negatief effect op de vruchtbaarheid. 

Om de stikstofefficiëntie te verbeteren dient de verhouding bestendig eiwit ten opzichte van onbestendig eiwit in het rantsoen verhoogd te worden. Dit kan in de eerste plaats door in te zetten op een OEB-arm ruwvoeder. Daarnaast wordt in literatuur en in praktijkonderzoek in het buitenland het effect van een hittebehandeling van een aantal krachtvoedercomponenten op de eiwitbeschikbaarheid aangetoond.

 

Specifieke doelstellingen:

1. Uitwerken van een hittebehandelingsproces voor biologische krachtvoedergrondstoffen om het ruw eiwit bestendiger te maken.
2. Kwantificeren van het effect van verhitte krachtvoedergrondstoffen op de eiwitkwaliteit via de melkproductiecijfers
3. Het aandeel bestendig eiwit in grasklaver verhogen door de keuze van de juiste grassoorten en klaver variëteiten.
4. Kwantificieren wat de invloed van maaitijdstip, drogen en inkuilen van grasklaver is op de eiwitkwaliteit.