2019 was opnieuw een goed jaar voor de bataat. Net als de voorbije jaren werd het potentieel van de voornaamste beschikbare rassen nagegaan in een uitgebreide rassenproef uitgevoerd in 3 herhalingen. Bovenop de oranje en witte variëteiten die de voorbije jaren reeds werden getest, werden dit jaar voor het eerst ook soorten met paars vruchtvlees meegenomen in proef. Er werden rassen aangelegd van de Portugese firma Nativaland (Na), het Spaanse Viveros Santana (VS), de Nederlandse firma Biological Youngplants (BY) en het Belgische bedrijf Vervit (Ve). Alle rassen werden aangeplant als slips om de uniformiteit en vorm van de knollen goed te kunnen vergelijken, behalve de rassen van Vervit. Deze firma wil een kwalitatief, geworteld product ontwikkelen waarbij de uniformiteit en knolvorm niet moeten inboeten. De proef werd aangeplant eind mei en geoogst in de week van 30 september.

Bij de oranje rassen presteert Orleans terug erg goed, met een bruto-opbrengst van meer dan 60 ton/ha. Omwille van zijn hoge opbrengst en bovendien aantrekkelijke knolvorm, wordt dit ras op heden het meest geteeld in de praktijk. Maar ook Bayou Belle, de nieuwkomer van Nativaland die dit jaar voor het eerst werd meegenomen in de proef deed het uitstekend en haalde met 63 ton/ha meteen de hoogste opbrengst. Deze winter zal nagegaan worden of dit ras ook op vlak van houdbaarheid even goed scoort als Orleans. Bellevue haalde een opbrengst van 55 ton/ha. Zijn bleek oranje schilkleur die erg gelijkaardig is aan de kleur van het vruchtvlees, zorgt ervoor dat rooibeschadigingen aan de schil minder hard opvallen wat zeker een aantrekkelijke eigenschap is. Hoewel Beauregard niet de topopbrengsten haalt van de eerder genoemde rassen, presteert dit ras jaar na jaar wel steeds goed en blijft de populariteit groot omdat dit een licentievrij ras is. De opbrengst van de rassen Indosweet, Burgundy en Evangeline lag dit jaar begin de 40 ton/ha. Ook het ras Covington lag dit jaar voor de eerste keer in proef. Hoewel het ras erg mooie, uniforme knollen produceerde viel de totale opbrengst tegen. Dit was deels te wijten aan het erg hoge percentage wegval bij dit ras (> 20%). 

Bij de witte rassen blijft Bonita de koploper met een erg hoge opbrengst van 58 ton/ha. Diana en Murasaki halen lagere opbrengsten maar worden wel aantrekkelijk bevonden omwille van hun paarsroze schilkleur. Bij de volledig paarse rassen zien we dat algemeen veel grilligere knolvormen bekomen worden. Enkel Purple “Sakura” van Nativaland haalt goede resultaten in de proef met ruim 40 ton/ha.

De opbrengst van alle rassen in proef wordt ook nog gesorteerd. Deze sortering wordt binnenkort afgerond. Ook deze resultaten zullen verspreid worden.