In de biologische veehouderij zijn rantsoenen op basis van grasklaver doorgaans ruim voorzien in onbestendig eiwit vanuit het ruwvoeder, in dat geval is enkel het bestendig eiwit in het aanvullende krachtvoeder gewenst. De eiwit behoefte voor de hoogproductieve dieren worden dan het meest efficiënt ingevuld door grondstoffen met een hoge DVE (darm verteerbaar eiwit) waarde gecombineerd met een hoge bestendigheid van het ruw eiwit (RE) zoals sojaschilfers. 

De afhankelijkheid van deze overzeese eiwitbron kan echter verminderd worden indien de bestendigheid van het eiwit van regionale eiwitrijke grondstoffen kan worden opgekrikt. Dit kan door een hittebehandeling toe te passen, dit vermindert de afbraak van het eiwit in de pens door denaturatie van de eiwitten en het vormen van verbindingen tussen eiwitten en koolhydraten en tussen eiwitten onderling. Dit proces dient echter nauwgezet uitgevoerd te worden: wordt er te weinig verhit dan is er weinig effect, wordt er te veel verhit dan wordt het eiwit deels onverteerbaar.

In het CCBT- project ‘Meer DVE voor biologische vee' werd nagaan op welke manier we het eiwit in de beschikbare biologische krachtvoergrondstoffen met een hittebehandeling bestendiger kunnen maken.  

Hittebehandeling van veldbonen en lupinen met een ‘fluid bed toaster’ leverde in Deense studies een goede verbetering van de bestendigheid van het eiwit. Rekening houdend met de prijzen van de grondstoffen en de kost van de hittebehandeling kunnen veldbonen door de verhoging van de DVE waarde sojaschilfers deels vervangen met een daling van de voederkostprijs.  

Het eiwit in schilfers en schroten van oliezaden kan door een hittebehandeling in aanwezigheid van een suiker bestendiger worden gemaakt. Dit wordt met succes toegepast op gangbaar sojaschroot, waarbij xylose als suiker wordt gebruikt. Xylose is echter niet biologisch beschikbaar maar zou kunnen vervangen worden door glucose voor de behandeling van biologische oliezaadschilfers. In een laboproef werden de procesparameters (temperatuur, tijdsduur en bijmengingspercentage glucose) van de hittebehandeling onderzocht.  Verhoging van de pensbestendigheid van het RE werd bekomen met sojaschilfers en met lijnzaadschilfers. Het RE van de gebruikte  grondstoffen bleek in de in vitro verteringssimulatie ook bij de onbehandelde schilfers al redelijk hoog.  

Lees het samenvattend verslag hier.

Het project beoordelen en opmerkingen of een pluim geven kan HIER!

Meer info?
Luk Sobry
Tel: +32 (0)476 208 717
E-mail: luk.sobry@bioconsult.be